Regulacje MDR
Nowelizacja ustawy Ordynacja podatkowa, wprowadzająca obowiązkowe raportowanie schematów podatkowych weszła w życie 1 stycznia 2019 r. Zmiana prawa związana była z implementacją przepisów Dyrektywy Rady (UE) 2018/822, zwanej też DAC6. W teorii nowe regulacje miały pozwolić administracji skarbowej na szybki dostęp do informacji o potencjalnych nadużyciach podatkowych. Jednak w praktyce, zdarza się że powszechnie zawierane i uzasadnione biznesowo transakcje, które nie są motywowane podatkowo, spełniają przesłanki schematu podatkowego. Dlatego należy przy tym pamiętać, że wystąpienie u danego podatnika schematu podatkowego nie powinno być postrzegane jako sytuacja niewłaściwa. Zidentyfikowany schemat podatkowy niekoniecznie będzie poddany zastosowaniu klauzuli ogólnej przeciwko unikaniu opodatkowania lub szczególnych regulacji przeciwdziałających unikaniu opodatkowania. Przepisy MDR mają szerszy zakres niż te mające na celu zwalczanie unikania opodatkowania.
Zdarzenia w jakim okresie podlegają MDR?
Przede wszystkim każde zdarzenie, które miało miejsce od 1 stycznia 2019 r. Natomiast niektóre schematy podatkowe, które nastąpiły przed tą datą również podlegają obowiązkowemu raportowaniu. Zależy to od ich typu:
- schemat podatkowy transgraniczny – będzie podlegał raportowaniu, również jeżeli pierwszą czynność związaną z jego wdrażaniem dokonano przed wejściem w życie nowelizacji, ale nie wcześniej niż po 25 czerwca 2018 r.;
- inny niż ww. schemat podatkowy – będzie podlegał raportowaniu, jeżeli pierwszej czynności dokonano przed wejściem w życie nowelizacji, ale nie wcześniej niż po 1 listopada 2018 r.
Kiedy powstaje obowiązek informowania administracji skarbowej?
Podatnicy muszą poddać się obowiązkowemu raportowaniu wówczas, gdy uzgodnienie spełni definicję schematu podatkowego, a w przypadku schematu podatkowego innego niż transgraniczny – również kryterium kwalifikowanego korzystającego. W przepisach określono trzy rodzaje schematów podatkowych MDR, które podlegają obowiązkowi informacyjnemu:
- schemat podatkowy – jest to uzgodnienie, które spełnia kryterium głównej korzyści oraz posiada ogólną cechę rozpoznawczą, posiada szczególną cechę rozpoznawczą lub inną szczególną cechę rozpoznawczą;
- schemat podatkowy standaryzowany – o tym, że dany schemat jest standaryzowany świadczy to, że można go wdrożyć lub udostępnić u więcej niż jednego korzystającego bez konieczności dokonywania zmiany jego istotnych założeń;
- schemat podatkowy transgraniczny.
Dany schemat podatkowy może być jednocześnie standaryzowany i transgraniczny.